نقش آزمون‌سازی در سنجش آموخته‌های زبان‌آموز در آموزش زبان آلمانی

وجود اشتباه‌های زبانی زبان‌آموزان در روند فراگیری هر زبان خارجی، امری بدیهی است که دلایل مختلفی دارد، از جمله عدم تمرکز، استرس، عوامل روانی و ضعف در ارزیابی آموخته‌های زبان‌آموز. چگونگی برخورد با این پدیده و تلاش برای رفع آن در روش‌های متنوع آموزش زبان اهمیت بسیاری دارد. سیر تحول تاریخی آموزش زبان آلمانی نشان می‌دهد که کارآمدترین و مهم‌ترین روش فراگیری زبان، روش «تحلیل آموزشی» است که تلاش می‌کند با آزمون‌سازی استاندارد و کیفی تا حد ممکن از بروز خطاهای زبانی زبان‌آموزان جلوگیری و بدین‌وسیله روند یادگیری زبان را تسهیل کند. در این روش نوین، آموخته‌ها و مهارت‌های زبان‌آموز از منظر تجزیه‌وتحلیل خطا و توصیف آن‌ها بررسی می‌شود. هر چه این آزمون‌ها دقیق‌تر و هدف‌مندتر طراحی شود، سنجش آموخته‌های زبانی زبان‌آموز و تحلیل آن‌ها از نظر میزان آموخته‌ها و آنچه نیاموخته است، آسان‌تر خواهد بود. با توجه به اهمیت مهارت گفتار، نوشتار، شنیدار و خواندن در روش «تحلیل آموزشی»، آزمون‌هایی در وقت و شرایط مناسب به‌طور جداگانه یا تلفیقی طراحی می‌شود. در این جستار تلاش می‌شود ویژگی‌های هر یک از این آزمون‌ها در خصوص هر مهارت به همراه مثال بررسی و معرفی شود تا مدرس زبان با کمک و آشنایی کامل آن‌ها بتواند میزان فراگیری و آموخته‌های زبان‌آموزان را به راحتی بسنجد و از این طریق زبان آلمانی را به نحو شایسته به دانشجویان و پژوهشگران این حوزه بیاموزد.